përkëdhelim ëndrrat

Kirurgjia e hundës ose rinoplastika ka klasifikime të ndryshme. Në varësi të mënyrës së të punuarit në piramidën e hundës, ajo klasifikohet në të hapur ose të mbyllur. Rinoplastikën mund ta klasifikojmë edhe sipas indikacionit të saj dhe për këtë arsye mund të jetë rikonstruktive, funksionale ose estetike.

Rinoplastika e mbyllur: çfarë është ajo?

Rinoplastika e mbyllur është teknika kirurgjikale që përfshin riformimin e lëkurës, kockave dhe kërcit që formojnë hundën, për të marrë formën e dëshiruar, përmes vetëm dy prerjeve të vogla brenda vrimave të hundës. Meqenëse nuk bëhet asnjë prerje e jashtme, nuk ka shenja të dukshme, kjo e bën ndërhyrjen teknikisht më komplekse dhe për këtë arsye rinoplastika me teknikën e mbyllur është zgjedhur nga kirurgë me përvojë dhe aftësi më të mëdha në fushën e kirurgjisë estetike, veçanërisht në otolaringologji.

Teknika e mbyllur ka disa përparësi:
• shmangni shenjën e jashtme në bazën e majës së hundës.
• shërim më i shpejtë, për rreth 6-8 muaj.
• më pak trauma në majën e hundës, shkëputja e së cilës është më e kufizuar se teknika e hapur.
• ndërhyrja ka një kohëzgjatje më të shkurtër se ajo e teknikës së hapur.

Ndryshe nga ajo e mbyllur, rinoplastika e hapur përfshin rimodelimin e hundës përmes një prerjeje në bazën e majës së hundës, zona anatomike që ndan dy vrimat e hundës, e cila lejon diseksionin total të majës së hundës.

Avantazhet e teknikës së hapur mund të jenë:
• pamje direkte e të gjitha strukturave anatomike në të gjitha detajet e tyre.
• është më e lehtë të kryhen manovra kirurgjikale korrigjuese sesa teknika e mbyllur.

Në periudhën pas operacionit është e mundur të ketë një ngurtësi të strukturave të hundës për shkak të strukturës që mund t’i vendoset për t’i dhënë mbështetje majës, e nevojshme me këtë lloj teknike. Pavarësisht nga avantazhet e përmendura më lart, ka disa rreziqe dhe disavantazhe që duhen marrë parasysh kur merret një vendim i tillë.

Rinoplastika me teknikën e hapur është padyshim një operacion më agresiv, më invaziv, i cili çon në një rritje të kohës kirurgjikale dhe anestezisë. Më pas bëhet një prerje në bazën e majës së hundës,nga e cila mbetet një shenjë (edhe pse e vogël, por e dukshme). Në disa raste ekziston edhe një rrezik i lehtë për gjakderdhje të mëtejshme dhe infeksione sipërfaqësore. Zgjedhja midis një rinoplastikë të hapur ose të mbyllur, do të varet gjithmonë nga diagnoza e bërë nga specialisti, nevojat e pacientit dhe kompleksiteti i rastit në fjalë.